Сиджу на дачі. В прямому розумінні. На лавці на веранді під навісом, бо надворі весіння мряка.Не хочеться мокнути під дощем. Тому сиджу і споглядаю за дачним Бобиком, який забрів на подвір'я і, не сприймаючи непогоду близько до серця, радів життю. Це знаходило вихід в дуже знайомий спосіб - він завзято ловив свого хвоста. То крутився, немов дзига
(
Read more... )